- Dlaczego pan tak bardzo ich nie lubi?

szare oczy przesunęły się po kuzynce, a następnie pomknęły ku nauczycielce.
Przesunął dłonią po twarzy. Co jej powie? „Nienawidzę Glorii, ale musiałem ją przelecieć”? A może: „Lubię cię i szanuję, ale z nią przespałem się dwa razy, no i - cholera - było mi dobrze. Nawet bardzo”?
Akurat. Skrzywiła się i odwróciła od lustra. Na zawsze zostanie Kopciuszkiem.
by nie żył. A potem - mogła przecież wezwać policję. Otrząsnął się, jakby chciał odpędzić złe myśli i uspokoić rozdygotane serce.
Nie odpowiedział, lecz kiedy zerknęła na niego, zauważyła, że ojciec walczy ze sobą. Ze ma jej coś do powiedzenia, czego nie może wyartykułować.
Bryce wrócił do pocałunków i pieszczot.
- Victor Santos.
- Owszem. - Hope zbliżyła się do gospodyni. - Proszę się stąd wynosić, w tej chwili. „Albowiem sługa Pana karze tych, co zło czynią.”
Objęła go za szyję.
Hrabia sposępniał.
Jęknął. I co teraz? Co z resztą dnia, co z jutrem, z następnymi dziesięcioma latami? Cholera. Myślał, że nienawidzi Glorii, ale chyba jeszcze bardziej nienawidził samego siebie.
- Cześć, Glorio.
- To dobrze. Jeśli chodzi o ostatnią noc... - zaczął.
Mary podeszła do męża. — Ubiegłej nocy znów się

przed oczami jego buty. - Pani Cahill? - Pochylił sie nad nia,
okazja, żeby być w domu sama przez dłuższy czas, wstawiła kawę i od razu poszła do gabinetu ojca. Dzisiaj
- Nie...
powiedział. Marla oparła sie jakos checi zapiecia bluzy pod
- Przyjechałem zobaczyć się z Shelby, ale myślę, że dobrze byłoby, żebyśmy porozmawiali.
ja przekonał. Był ju¿ w pierwszej klasie szkoły sredniej,
- Ju¿ jestem - rzuciła Marla szybko. Rozległ sie dzwiek
odbicie w lustrze. Oparła sie o marmur umywalki. Krople
- Do San Antonio. Nie wiem, czy wrócę przed wieczorem.
- Będę ostrożna. - Wyrwała się z jego objęć i wzięła do ręki lejce konia.
- To wszystko? - spytał Walt nie kryjac sarkazmu.
góre. Bo¿e, jaki z niego głupiec. Stanał znowu na pietrze,
- Dlaczego miałby to zrobić?
siedział ju¿ w boksie w głebi baru i zda¿ył zamówic kilka
do lasu.